De regisseur over Elektra:
Neem nou zo’n Agamemnon. Een Griekse koning met 3 bloedjes van dochters en een zoon. Het jaarlijkse familie-uitje moest even uitgesteld worden, want er wachtte hem een oorlog tegen Troje. Een goede wind was noodzakelijk, om zijn leger over te varen en je kon klimaatverandering destijds rechtstreeks bij de goden aanvragen. We schrijven zo’n 1200 jaar voor het begin van onze jaartelling en Agamemnon kreeg groen licht vanaf de Olympus en de prijs was alleszins redelijk. Slecht één dochter diende geofferd te worden en de Koning was weliswaar niet onberoerd maar gehoorzaam. Na een succesvolle oorlog, die een beetje langer duurde dan gepland, keerde Agamemnon huiswaarts, onwetend over het moordcomplot dat zijn vrouw Klytaimnestra voor hem had voorbereid. Het offer van hun dochter, had haar ernstig ontstemd en een nieuwe minnaar stond al klaar om het bloedige klusje te klaren. Hij, Aigisthos bleek zelfs bereid de opengevallen vacature van Koning op zich te nemen. De abrupt veranderde gezinssamenstelling bleef niet zonder gevolgen voor de overgebleven kinderen en hier begint ons verhaal.
Chrysothemis, een vrolijke natuur niet wars van enig opportunisme, weet zich het best te handhaven, door haar gezicht nooit in de wind te werpen. Orestes, tijdens de troonswisseling nog een kind, bevindt zich als erfopvolger van Agamemnon in de gevarenzone en wordt door zijn andere zus, liefdevol verbannen, door hem aan een vertrouweling van hun vader mee te geven naar een verre bestemming. Elektra heeft, nadat zij haar broertje in veiligheid heeft gebracht, haar handen vrij om de confrontatie met haar moeder eens stevig aan te gaan en het verstrijken der tijd, doet haar niet echt milder stemmen. Net als Klytaimnestra heeft besloten, om haar onhandelbare dochter definitief aan te pakken, keert de inmiddels volwassen Orestes terug naar huis en wordt ook het laatste hoofdstuk in bloed geschreven.